Heel lang heb ik getwijfeld of ik hierover zou schrijven….durven schrijven, maar ik ga het toch doen. Bij deze wil ik jullie vertellen over de weg die ik (/we) heb(ben) afgelegd om zwanger te worden. Iets wat niet zo makkelijk ging….Een kwetsbaar onderwerp, waar ik, wie weet, anderen mee kan helpen.

De wens om kindjes te krijgen is er al sinds ik me kan herinneren. Als klein meisje fantaseerde ik niet over trouwen in een mooie witte jurk maar over huisje, boompje, beestje. Op mijn 29e merkte ik dat die befaamde ‘rammelende eierstokken‘ bij mij wel echt aanwezig waren. Dus kort nadat ik getrouwd was, was het moment daar om de pil-strip gedag te zeggen. Na een klein jaar van ‘spontane ‘pogingen om zwanger te worden was er helaas nog steeds geen 2e streepje te bekennen op de zwangerschapstesten die we afnamen. Iedere keer weer die teleurstelling, maar je weet dat het gemiddeld 1 tot 2 jaar kan duren dus je houdt (redelijk) goede moed. Totdat ik ineens niet meer ongesteld werd. Ik was verder gezond dus wat kon er zijn? Toch maar naar de gynaecoloog want zonder menstruatie geen zwangerschap… Ik verwachtte iets wat verstopt kon zitten o.i.d., ik had er eigenlijk wel een goed gevoel over. Dit gevoel verdween al gauw toen de niet-al-te-spraakzame-dokter mij al vrij snel vertelde dat ik onvruchtbaar was. De dokter schreef groot PCOS  op een briefje met de boodschap dat ik dit mocht googelen(!!). Ik kon wel janken en kon niet meer helder nadenken. Voordat ik het wist werden er wat recepten in m’n handen gedrukt en werd ik naar buiten gebonjourd.

Eenmaal buiten ben ik als een gek gaan opzoeken wat ik nou daadwerkelijk had. Waar de dokter niet het fatsoen had om het me allemaal duidelijk uit te leggen werd na wat gegoogle me wel duidelijk hoe het zat. Ik was verminderd vruchtbaar, ik had het Polycysteus Ovarium Syndroom (5 tot 10% van de NL vrouwelijke bevolking heeft PCOS): geen ovulatie door de aanwezigheid van een grote hoeveelheid cystes in de eierstokken. Mijn grote wens om een kleintje te krijgen was niet onbereikbaar maar het zou wel pittig gaan worden.

Nadat ik als eerste van dokter wisselde, startte ik vrij snel met hormoonbehandelingen (Clomid). Pillen die je niet bepaald mooier en gezelliger maken. Ik kwam redelijk wat aan en wist dat mensen er wat van dachten maar het was niet iets wat ik toen wilde delen met anderen. De hormoonbehandeling sloeg aan en we mochten op teken van de dokter áan de slag’. Zoooo onhandig, seks hebben op commando. Hadden we net woorden gehad met elkaar,  moesten we dat dan maar even opzij zetten want we hadden nog ‘huiswerk‘ van de dokter. Een heel aparte beleving kan ik je zeggen. Misschien dat de natuur dus zo niet gedwongen kon worden want het lukte niet…. Steeds weer die klap in je gezicht als je samen naar de negatieve zwangerschapstest kijkt…

Om je een idee te geven van 1 maand in de malle medische molen: het startte met weer ongesteld worden, naast de teleurstelling was dat ook weer de start van een nieuwe reeks rottige hormoonpillen slikken die ervoor zorgden dat ik 2 weken lang veel verdrietig en somber was. Vervolgens moest ik naar de dokter, waar d.m.v.  een inwendige echo werd gekeken of er een eitje op spingen stond. ‘Huiswerk’ mee, ‘huiswerk’ uitvoeren (met alle extra hulphandelingen: benen omhoog, lang blijven liggen etc), bloed laten prikken of er daadwerkelijk een eisprong was geweest. Dan weer die 2 lange weken waarin ik vaak heel vrolijk en hoopvol was…….en dan begon het rondje weer opnieuw..

Totdat ik mezelf tegen mijn man hoorde zeggen: “Nee ik wil die zalm niet, als je het me nog 1 keer vraagt kots ik je helemaal onder!” Toen dacht ik, hé, zou het dan toch…En ja hoor, 2 prachtige streepjes prijkten er op onze test!

Ondanks deze onzekere en pittige periode mochten we achteraf gezien zeker niet klagen want het is allemaal relatief nog snel gegaan. We zijn heel dankbaar en beseffen ons wel dat ik in een ander land of in een ander tijdperk waarschijnlijk nooit mijn wens in vervulling had zien gaan…

Mochten jullie vragen hebben voor mij of zelf ervaringen willen delen, laat het me dan weten (mail naar eveline@oh-mama.nl of met onderstaand formulier).

Liefs,